De kracht van een klein gebaar

Soms heb je van die dagen. Amper één been uit bed gezwierd of je gemoed hangt alweer op je enkels. Bijvoorbeeld als je kinderen al voor zonsopgang besluiten elkaar het bloed onder de nagels vandaan te zuígen. En omdat 'geduldig tot 10 tellen' nooit zo je ding is

Iets met seks.

Een paar dagen na de bevalling, nog scheel van de hechtingen, had ik een nagesprek met mijn verloskundige (een man trouwens, doet er niet toe, maar blijft leuk om te vertellen). Afsluitend liet hij een verrassend ballonnetje op: mochten mijn partner en ik te zijner tijd weer behoefte voelen, zei

Rust? Já! Maar eerst nog ff...

(Dit verhaal verscheen afgelopen weekend in Mezza en deel ik op veler verzoek nu als Hopschrijfsel - mét extra's) ‘Ik heb gister de plinten in de keuken geverfd, en alle kledingkasten uitgemest. Het voelt héérlijk georganiseerd en in balans,’ vertelt de opgeruimde moeder naast me op het schoolplein.

’Rust? Já! Maar eerst nog ff...

‘Ik heb gister de plinten in de keuken geverfd, en alle kledingkasten uitgemest. Het voelt héérlijk georganiseerd en in balans,’ vertelt de opgeruimde moeder naast me op het schoolplein. Oh grappig, ik stond gister de veters van jouw kind te strikken op een schooluitje waardoor ik ’s avonds zat te

Kom op!

In 2024 belandde ik op Terschelling voor een retraite-achtige vierdaagse. Ik twijfel nog of dit een leerzame ervaring was, maar een vat vol verhalen was het zéker. Ik kreeg les in ademhalen, vertrouwen op mijn innerlijke supportteam en het schoonspoelen van m'n chakra's - volgens alle

Moeite doen = liefde?

‘Kijk,’ knikt hij goedbedoeld als ik jammer over zoveel-te-doen-zo-weinig-tijd. ‘Een app waarmee je automatisch persoonlijke kerstwensen genereert, hoef je zelf niks meer te doen - handig.' Ik antwoord snuivend, met een vernietigende blik. ‘Ik weiger daarop te klikken'. Pff... Tuurlijk is zoiets een uitkomst voor vage collega’s

Gezellig beladen

✏️Madrid, 3 december 1989 Lieve Hans, Voor jou zijn deze normaal zo feestelijke dagen toch gevuld met een diep gevoel van onbehagen. Met geweld wordt alles geplaatst in een ander perspectief, wat telt, is enkel nog de gezondheid van jouw lief! Dat echter moet je nu verder overgeven, en zo

Mindblowing podcast

🤖Iets kan tegelijkertijd fijn en verdrietig zijn, en dus ook mindblowing én doodeng. Zoals deze Amerikaanse podcast, gemaakt door AI, puur en alleen gebaseerd op mijn vorige Sinterklaas-verhaal - waarin blijkbaar meer wijsheid zat dan ik dacht. Serieus, luister 's: bízar - mijn verhaal, níet-echte mensen... HUH, hoe dan?

'Dan zit ik toch huilend bij Van der Valk, nou en?'

Naar aanleiding van mijn column over de 'gezellig beladen' decembermaand sprak ik Eva Bronsveld (47), auteur van het boek Temperamentvolle Kinderen. Ik ken Eva niet anders dan opgewekt, positief én realistisch. Ze is moeder van drie pubers uit een eerdere relatie én van kleuter Sep die zij samen

Pepernoten en panterprint

‘En we zingen en we springen en we zijn zó blij...’ Yep, gaan we weer. Awkward-ontroerde 40+vrouw alert! Snel draai ik met mijn ogen, wegknipperen die traan, hopelijk ziet niemand ‘m. Ik sta bij de Sinterklaas-intocht aan ’t Spaarne, waar duizenden kinderklazen en -pieten elkaar zingend dan wel springend

We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, head first vallen en weer doorgaaan!

Onhandig sabbel ik aan m’n bierflesje. Fucking bloedlip. Ik sta op een verjaardag van een goede vriend die ik te weinig zie, met vrienden die ik ook te weinig zie, dus ik ben blij dát ik ze zie, maar dat je zegt: ik sta me hier een partij lekker

Zoek 't zélf uit!

'Mam, mag ik tussen de middag thuis tosti’s en eieren bakken met drie klasgenoten?’ Ik sta net met mijn neus een tas gymspullen te inhaleren om te beoordelen of dezelfde klamme zweetprop nog een ronde mee kan. Over drie minuten moet iedereen op school zijn, dus geduld om