We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, head first vallen en weer doorgaaan!

Onhandig sabbel ik aan m’n bierflesje. Fucking bloedlip. Ik sta op een verjaardag van een goede vriend die ik te weinig zie, met vrienden die ik ook te weinig zie, dus ik ben blij dát ik ze zie, maar dat je zegt: ik sta me hier een partij lekker in het nu te wezen? Niet echt. In elk gesprek voelt het alsof ik achterloop, misgrijp, alsof mijn wifi hapert en ik elke grap net later doorkrijg dan de rest. Ik controleer continu m'n telefoon of ik de laatste tram niet mis, want de oppas... hee, heb ik mijn ov-chipkaart nog? Ja, check. Maar, waar is m’n pinpas eigenlijk?