Met een boog eromheen

‘Meid, laat nou een keer lekker je wenkies doen,’ kirt mijn vriendin met zoveel oprecht enthousiasme, dat je haar direct de onnodige term ‘wenkies’ vergeeft. ‘Het is echt me-time.’ Een woord waarop ik dan wél weer aansla, en dus ga ik overstag – ook omdat mijn vriendin net zolang in m’n nek hijgt totdat ik de afspraak maak.

Met lichte weemoed denk ik terug aan mijn ene wenkbrauw – want gevoelsmatig was het er maar één. Zo’n heerlijke volle, ongerepte Bert van Ernie-bos... Ruud Lubbers had ‘m. En ik! Totdat... ik ‘m volledig aan flarden plukte, omdat dunne streepjes ergens in de nineties nou eenmaal tijdelijk in waren. En ik had geen idee. De grootste flaw in mijn vaders verder feilloze opvoeding: hij vergat mij te vertellen dat modegrillen komen, gaan, en hoogstwaarschijnlijk weer terugkomen, zoals ook de voorliefde voor woest & harig. Het lullige is dat je pas decennia later inziet dat achteloos je wenkbrauw snoeien in het bakje 'Onherstelbaar Leed' valt. Wat dat betreft is een tattoo is minder ingrijpend. Vooral lekker vapen en vuurwerk afsteken, kind, maar blijf weg bij een pincet!