Kom op!
In 2024 belandde ik op Terschelling voor een retraite-achtige vierdaagse. Ik twijfel nog of dit een leerzame ervaring was, maar een vat vol verhalen was het zéker. Ik kreeg les in ademhalen, vertrouwen op mijn innerlijke supportteam en het schoonspoelen van m'n chakra's - volgens alle aanwezigen was er een hoop drukte tussen hemel en aard, en ook aan kreunende mannen van middelbare leeftijd in foetushouding was geen gebrek - hierover meer zodra ik alles heb verwerkt. Vandaag eerst dit. Met het oog op al mijn goede 2025-voornemens, eentje voor beginners, die ík op mijn 44e blijkbaar nog steeds niet onder de knie heb.
Aangekomen in de accommodatie begon de zoektocht naar mijn kamer. Haalbaar, want er was maar één gang met acht deuren en op elke deur hing een briefje met de naam van een deelnemer. Hm, gek, ik zag mijn naam nergens. Wel registreerde ik ergens een verzameling letters en klanken die erbij in de buurt kwam, te weten: Kom Holtmans. Omdat ik me niet direct aangesproken voelde door deze dronken letterslang, liep ik vol vertrouwen opnieuw de gang door. Helaas. Uitsluitend 'Kom' bleek nog onbemand. In mijn hoofd gebeurt dan veel: allereerst moet ik lachen, nu weer, Kom Holtmans - kóm daar maar eens op, heerlijk. Tegelijkertijd denk ik: HOE DAN? Stel je voor: je hebt acht deelnemers – niet achthónderd – wiens namen in leesbare, getypte letters in diverse mails en inschrijfformulieren staan, en dan tóch: zowel voor- als achternaam fout, twee uit twee! Zit daar een dyslectische of juist een compleet onverschíllige component aan, vraag ik me dan af. Wat me ook fascineert... wie krabbelt nou klakkeloos Kom op zonder te denken: hm, aparte naam wel, herinner ik me zo 1-2-3 niet uit de inschrijvingen, misschien even checken? Nee joh, lekker opschrijven! Zoveel daadkracht, niet gehinderd door enige zelftwijfel of zorgvuldigheid - Kom kan er alleen maar van dromen.
