‘Dit meen je niet!’ Mijn vriendins mond valt open van verbazing. ‘Ik ben helemaal in de war.’ Struikelend naar houvast vindt ze bevestiging in de grote ogen van haar man, die ook zijn hoofd schudt: ‘Ik kan het niet geloven.’ Nu is het mijn beurt voor een vragende blik, want... wát een heftige reactie. Ik twijfel gelijk: wat zei ik eigenlijk? Ik herhaal voorzichtig wat ik dacht gezegd te hebben: dat Luuk en ik...
Onhandig sabbel ik aan m’n bierflesje. Fucking bloedlip. Ik sta op een verjaardag van een goede vriend die ik te weinig zie, met vrienden die ik ook te weinig zie, dus ik ben blij dát ik ze zie, maar dat je zegt: ik sta me hier een partij lekker
'Mam, mag ik tussen de middag thuis tosti’s en eieren bakken met drie klasgenoten?’ Ik sta net met mijn neus een tas gymspullen te inhaleren om te beoordelen of dezelfde klamme zweetprop nog een ronde mee kan. Over drie minuten moet iedereen op school zijn, dus geduld om
Met het oog op de nerve wracking Amerikaanse verkiezingen sprak ik deze week kort met Charles Groenhuijsen. Ook blikten we terug op een eerder gesprek dat we in 2018 hadden waarin Charles de journalistiek vergeleek met de opvoeding van een kind. 'Zie het zo: wie een kind continu wijst
'Ik heb echt zó’n last van procrastinatie de laatste tijd,' kreunt een vriendin tijdens de lunch. Hm, onsmakelijk, denk ik, maar vooruit, ook dat is vriendschap. 'Vertel meid.' Flauw. Procrastinatie heeft natuurlijk niks te maken met een opstandig bosje darmflora, mijn vriendin kampt met '