Koningsdag is coming: hét moment waarop Nederland z’n zolder ontmeukt en denkt: weet je wat, misschien wil iemand anders wel twintig afgelebberde Cars-autootjes, een enorme racebaan die stiekem niet werkt (nog altijd mijn grootste aankoopfrustratie) of die Donald Duck-puzzel van - ah jammer - 999 stukjes? Ik hou van
Op de grond ligt een vrouw te stralen. Ze is dood, of eigenlijk: nooit geboren. Ze is ook geen vrouw, maar een man. Mijn ongeboren broer, de miskraam die mijn moeder kreeg voordat ik en mijn vier jaar oudere zus het levenslicht zagen. De miskraam lacht omdat het ‘oké’ is,
‘Meid, laat nou een keer lekker je wenkies doen,’ kirt mijn vriendin met zoveel oprecht enthousiasme, dat je haar direct de onnodige term ‘wenkies’ vergeeft. ‘Het is echt me-time.’ Een woord waarop ik dan wél weer aansla, en dus ga ik overstag – ook omdat mijn vriendin net zolang in m’
Een gesprek met Lauren Verster over hoop in een potje, slikken & smeren, schijterigheid en God zegene de greep. Een paar jaar geleden tipte tv-maker Lauren Verster mij een pot vermalen vissenkoppen – lees: oplosbaar collageenpoeder – omdat ze ergens had gelezen dat het subliem werkte tegen huidveroudering. Ik - iemand die,