Mezza
‘Ik had echt geen zin meer in wekenlang hysterisch gedoe, dus ik heb gewoon verteld hoe het zit. Opgelost, lekker rustig zo,’ zei een moeder op het schoolplein, tevreden met haar korte-metten-methode. Mijn buitenkant knikte braaf mee, genuanceerd, niet-oordelend. Maar inwendig had ik haar ogen al uitgekrabd: wat een geklaag,
zomervakantie
Geen tijd om te lezen? Luister dan naar mijn column0:00/389.6076191× Attent, betrokken, vriendelijk – woorden die doorgaans best bij me passen. Maar zo scherp als mijn sociale voelsprieten normaliter staan afgesteld, zo compleet afgestompt en contactgestoord ben ik in de zomer. Zodra ik in de auto stap, ga
Moeder
👋Hoi. Afgelopen weekend verscheen een verhaal van mij over mijn moeder in Mezza, het weekendmagazine van ’t AD. Het was meer dan een publicatie. Het was een eerbetoon. Aan een vrouw die veel meer gezien had mogen worden, maar niet de kans kreeg. Door het rijke fotogebruik van Mezza was
Grenzen stellen II
(Dit verhaal verscheen afgelopen weekend in Mezza en deel ik op veler verzoek nu als Hopschrijfsel - mét extra's) ‘Ik heb gister de plinten in de keuken geverfd, en alle kledingkasten uitgemest. Het voelt héérlijk georganiseerd en in balans,’ vertelt de opgeruimde moeder naast me op het schoolplein.