Wenkies
‘Meid, laat nou een keer lekker je wenkies doen,’ kirt mijn vriendin met zoveel oprecht enthousiasme, dat je haar direct de onnodige term ‘wenkies’ vergeeft. ‘Het is echt me-time.’ Een woord waarop ik dan wél weer aansla, en dus ga ik overstag – ook omdat mijn vriendin net zolang in m’
Lauren Verster
Een gesprek met Lauren Verster over hoop in een potje, slikken & smeren, schijterigheid en God zegene de greep. Een paar jaar geleden tipte tv-maker Lauren Verster mij een pot vermalen vissenkoppen – lees: oplosbaar collageenpoeder – omdat ze ergens had gelezen dat het subliem werkte tegen huidveroudering. Ik - iemand die,
Mr. Sun
Soms heb je van die dagen. Amper één been uit bed gezwierd of je gemoed hangt alweer op je enkels. Bijvoorbeeld als je kinderen al voor zonsopgang besluiten elkaar het bloed onder de nagels vandaan te zuígen. En omdat 'geduldig tot 10 tellen' nooit zo je ding is
Tussen de Lakens
Een paar dagen na de bevalling, nog scheel van de hechtingen, had ik een nagesprek met mijn verloskundige (een man trouwens, doet er niet toe, maar blijft leuk om te vertellen). Afsluitend liet hij een verrassend ballonnetje op: mochten mijn partner en ik te zijner tijd weer behoefte voelen, zei
Grenzen stellen II
(Dit verhaal verscheen afgelopen weekend in Mezza en deel ik op veler verzoek nu als Hopschrijfsel - mét extra's) ‘Ik heb gister de plinten in de keuken geverfd, en alle kledingkasten uitgemest. Het voelt héérlijk georganiseerd en in balans,’ vertelt de opgeruimde moeder naast me op het schoolplein.
‘Ik heb gister de plinten in de keuken geverfd, en alle kledingkasten uitgemest. Het voelt héérlijk georganiseerd en in balans,’ vertelt de opgeruimde moeder naast me op het schoolplein. Oh grappig, ik stond gister de veters van jouw kind te strikken op een schooluitje waardoor ik ’s avonds zat te
Grenzen stellen
In 2024 belandde ik op Terschelling voor een retraite-achtige vierdaagse. Ik twijfel nog of dit een leerzame ervaring was, maar een vat vol verhalen was het zéker. Ik kreeg les in ademhalen, vertrouwen op mijn innerlijke supportteam en het schoonspoelen van m'n chakra's - volgens alle
kerst
‘Kijk,’ knikt hij goedbedoeld als ik jammer over zoveel-te-doen-zo-weinig-tijd. ‘Een app waarmee je automatisch persoonlijke kerstwensen genereert, hoef je zelf niks meer te doen - handig.' Ik antwoord snuivend, met een vernietigende blik. ‘Ik weiger daarop te klikken'. Pff... Tuurlijk is zoiets een uitkomst voor vage collega’s
december
✏️Madrid, 3 december 1989 Lieve Hans, Voor jou zijn deze normaal zo feestelijke dagen toch gevuld met een diep gevoel van onbehagen. Met geweld wordt alles geplaatst in een ander perspectief, wat telt, is enkel nog de gezondheid van jouw lief! Dat echter moet je nu verder overgeven, en zo
🤖Iets kan tegelijkertijd fijn en verdrietig zijn, en dus ook mindblowing én doodeng. Zoals deze Amerikaanse podcast, gemaakt door AI, puur en alleen gebaseerd op mijn vorige Sinterklaas-verhaal - waarin blijkbaar meer wijsheid zat dan ik dacht. Serieus, luister 's: bízar - mijn verhaal, níet-echte mensen... HUH, hoe dan?
interview
Naar aanleiding van mijn column over de 'gezellig beladen' decembermaand sprak ik Eva Bronsveld (47), auteur van het boek Temperamentvolle Kinderen. Ik ken Eva niet anders dan opgewekt, positief én realistisch. Ze is moeder van drie pubers uit een eerdere relatie én van kleuter Sep die zij samen
Sinterklaas
‘En we zingen en we springen en we zijn zó blij...’ Yep, gaan we weer. Awkward-ontroerde 40+vrouw alert! Snel draai ik met mijn ogen, wegknipperen die traan, hopelijk ziet niemand ‘m. Ik sta bij de Sinterklaas-intocht aan ’t Spaarne, waar duizenden kinderklazen en -pieten elkaar zingend dan wel springend