đ€Iets kan tegelijkertijd fijn en verdrietig zijn, en dus ook mindblowing Ă©n doodeng. Zoals deze Amerikaanse podcast, gemaakt door AI, puur en alleen gebaseerd op mijn vorige Sinterklaas-verhaal - waarin blijkbaar meer wijsheid zat dan ik dacht. Serieus, luister 's: bĂzar - mijn verhaal, nĂet-echte mensen... HUH, hoe dan?
interview
Naar aanleiding van mijn column over de 'gezellig beladen' decembermaand sprak ik Eva Bronsveld (47), auteur van het boek Temperamentvolle Kinderen. Ik ken Eva niet anders dan opgewekt, positief én realistisch. Ze is moeder van drie pubers uit een eerdere relatie én van kleuter Sep die zij samen
Sinterklaas
âEn we zingen en we springen en we zijn zĂł blij...â Yep, gaan we weer. Awkward-ontroerde 40+vrouw alert! Snel draai ik met mijn ogen, wegknipperen die traan, hopelijk ziet niemand âm. Ik sta bij de Sinterklaas-intocht aan ât Spaarne, waar duizenden kinderklazen en -pieten elkaar zingend dan wel springend
Haast
Onhandig sabbel ik aan mân bierflesje. Fucking bloedlip. Ik sta op een verjaardag van een goede vriend die ik te weinig zie, met vrienden die ik ook te weinig zie, dus ik ben blij dĂĄt ik ze zie, maar dat je zegt: ik sta me hier een partij lekker
opvoeden
'Mam, mag ik tussen de middag thuis tostiâs en eieren bakken met drie klasgenoten?â Ik sta net met mijn neus een tas gymspullen te inhaleren om te beoordelen of dezelfde klamme zweetprop nog een ronde mee kan. Over drie minuten moet iedereen op school zijn, dus geduld om
Charles Groenhuijsen
Met het oog op de nerve wracking Amerikaanse verkiezingen sprak ik deze week kort met Charles Groenhuijsen. Ook blikten we terug op een eerder gesprek dat we in 2018 hadden waarin Charles de journalistiek vergeleek met de opvoeding van een kind. 'Zie het zo: wie een kind continu wijst
procrastinatie
'Ik heb echt zĂłân last van procrastinatie de laatste tijd,' kreunt een vriendin tijdens de lunch. Hm, onsmakelijk, denk ik, maar vooruit, ook dat is vriendschap. 'Vertel meid.' Â Flauw. Procrastinatie heeft natuurlijk niks te maken met een opstandig bosje darmflora, mijn vriendin kampt met '
verdriet
Naast superveel mailtjes en persoonlijke ervaringen â inclusief een lieve mail van Edwin Rutten aka âOme Willemâ - ontving ik een paar reacties die ik graag met je deel.
&C
Zin maak je. Jaja, nu weten we het wel. Maar gĂ©zin, hoe zit ât daarmee, maak je dat ook? Of toch nog even niet? Via wikken en wegen naar waggelen en werpen. âJeetje, wanneer ik zeker wist dat ik een gesticht wilde stichten?â mijmer ik hardop. âGezin,â corrigeert mijn jongere
ruud
[Waarschuwing: kort & bondig, kill your darlings... soms lukt dat, meestal niet. Zoals nu. Reken op 6 minuten leestijd.] Ik hoop nog steeds dat het niet waar is. Vanmorgen, maandagochtend, ik was net op kantoor, klaar om te knallen, na een verrassend âopgeruimdâ weekend: door een en ander te cancelen,
camping
Met de tent naar Frankrijk, ItaliĂ« en Duitsland. Lange zomeravonden met wijn, Orangina, perfecte pizzaâs, tig potjes pesten. Kortom, de vakantie was geweldig. Dit was er óók:
kamperen
âEcht, leen onze caravan nou gewoon: kamperen ontspant en a change of scenery zal jullie alle drie goed doen.â De âgrote vakantieâ van 1991 is in aantocht als ome Robbie en tante Mieke mijn vader klemrijden met een sleurhut vol goede bedoelingen. Papaâs gezicht spreekt boekdelen. Logisch: krap een